சிங்கப்பெருமாள் பிறந்த தினம் - ஆதிசங்கரரின் கராவலம்ப தோத்திரம்

சென்ற வைகாசி வளர்பிறை பதினான்மையன்று (சதுர்த்தசி) சிங்கப்பெருமாளின் பிறந்த தினம் வைணவர்களால் கொண்டாடப்பட்டது. (பெரும்பாலும் சுவாதி நாள்மீனும் உடன் வரும்). அச்சமயம் சில இடுகைகளும், சில காணொளிகளும் எனக்கு வந்து சேர்ந்தன. அதிலொரு இடுகையில் சிங்கப்பெருமாளைப் புகழ்ந்து (அல்லது வேண்டி) #ஆதிசங்கரர் பாடிய #கராவலம்ப #தோத்திரம் (கை தூக்கி விடு / கை கொடு என்று வேண்டுதல்) பிறந்த வரலாற்றை எழுதியிருந்தார்கள். அதிலிருந்து ஒரு பகுதி:

... ஒருமுறை, ஆதிசங்கரர் அஹோபிலத்தை அடுத்த  காட்டில் தவம் புரிந்து வந்தார். அவரது உயரிய லட்சணங்களைக் கண்ட ஒரு #கபாலிகன் அவரைக் காளிக்கு நரபலி கொடுக்க முடிவு செய்தான் (வீரத்தில் சிறந்த அரசர்களையோ அல்லது துறவில் சிறந்தவர்களையோ நரபலி கொடுத்தால் சிறந்த பலன்கள் கிடைக்குமென்பது அவர்களது நம்பிக்கை). அவரை தன்னால் கொண்டு செல்ல இயலாது என்று உணர்ந்த அவன், அந்த வேண்டுதலை அவரிடமே கூறினான். தன்னால் பிறருக்கு நன்மை விளையுமென்பதால் ஆதிசங்கரர் அதற்கு சம்மதித்தார். தனது பக்தன் துன்பப்படுவதை பொறுக்காத நரசிம்மர் ஆதிசங்கரரின் சீடர்களில் ஒருவரான பத்மபாதருக்குள் (இவரை சனந்தனர் என்றும் அழைப்பார்கள்) ஆவேசித்து, அந்த கபாலிகனைக் கொன்று சங்கரரைக் காத்தார். அவ்வாறு தன்னைக் காத்த நரசிம்மரை போற்றி ஆதிசங்கரர் இயற்றியதே இந்த கராவலம்ப ஸ்தோத்திரம் என்பது வரலாறு. ...

👊🏼 தனது பக்தன் துன்பப்படுவதை பொறுக்காத நரசிம்மர் -  இவர்களாகவே ஆதிசங்கரரை சிங்கப்பெருமாளின் பத்திமன் என்று எழுதிக்கொண்டுவிட்டார்கள்!! 😃 பத்திமையும் மெய்யறிவும் வேறுவேறல்ல என்று இலக்கணம் எழுதியவர், வாழ்நாள் முழுவதும் "உருவமற்ற, செயலற்ற, குணங்களற்ற பரம்பொருள் ஒன்றே" என்ற பேருண்மையை நிலைநாட்டப் போராடியவர் ஒர் உருவத்திடம் பத்திமை கொண்டாராம்! விட்டால், அடுத்த பதிப்பில், சங்கரர் நாமத்தை போட்டுக் கொண்டுப் பாடினார் என்றும் எழுதுவார்கள்!! 😂

👊🏼 நரசிம்மர் பத்மபாதருக்குள் ஆவேசித்து, அந்த கபாலிகனைக் கொன்று சங்கரரைக் காத்தார் - அவென்ஜர்ஸ் திரைப்படத்திற்கு திரைக்கதை எழுதியவரை வைத்து எழுதியிருப்பார்கள் போலிருக்கிறது!! 😁 ஏற்கனவே ஒவ்வொரு சீவனுள்ளும் பரம்பொருள் உள்ளது (இந்த கண்ணோட்டம், மெய்யறிவு கிடைத்த பின், பரம்பொருளினுள் தான் அனைத்தும் உள்ளது என்ற மாறும்). இன்னொரு முறை பரம்பொருள் எப்படி நுழையும்? இப்படி நுழைய முடியும் என்று எடுத்துக் கொண்டால், ஏன் பத்மபாதருக்குள் நுழையவேண்டும்? கபாலிகனுக்குள் நுழைந்து அவனை சரி செய்திருக்கலாமே! 😎

(ஆவேசித்தல் - ஆ+வேசம் - ஆ+வேடம் - ஒரு சீவனின் உரு கொள்ளுதல்)

நாம் உயிரினும் மேலாக கருதும் ஒரு நபருக்கு கடுந்துன்பம் நேரப்போவதை உணர்ந்தால் / கண்டால், பாய்ந்தோடிச் சென்று எப்பாடுபட்டாவது அவரைக் காப்போம். துன்பத்தை போக்கிய பின்னரும், நாம் நமதியல்பு நிலைக்கு திரும்ப சற்று நேரமாகும். அச்சமயம், நம்மைச் சுற்றியுள்ளவர்கள் நம்மை இளைப்பாற வைக்க முயற்சிப்பார்கள். இது போன்றொரு நிகழ்வு தான் பத்மபாதருக்கு நடந்திருக்கும். தனது மெய்யாசிரியருக்கு நேரவிருக்கும் இன்னலை உணர்ந்தவுடன் / கண்டவுடன் பாய்ந்தோடிச் சென்று கபாலிகனைக் கொன்றிருக்க வேண்டும். கொன்ற பின்னரும், தனதியல்பு நிலைக்குத் திரும்பாமல் இருந்தவரை, தவம் கலைந்து எழுந்த ஆதிசங்கரரும், மற்ற மாணவர்களும் இளைப்பாற செய்திருக்க வேண்டும்.

ஆதிசங்கரர் செயற்கரிய செயல்களை செய்தவர் என்பதாலும், அவர் காலம் முடிந்து பல நூற்றாண்டுகள் கடந்து விட்டபடியாலும் நிகழ்வுகள் கற்பனைகளோடு கலந்துவிட்டன. "பத்மபாதர் சிங்கமாக உருமாறினார்" என்ற ஆரம்ப நிலை 🤒 முதல், "பரம்பொருள் நரசிம்மமாக பத்மபாதருக்குள் நுழைந்து" என்று அவென்ஜர்ஸ் நிலை 🥴 வரை பல படிகளைத் தாண்டி விட்டது.  இவற்றுடன், ஒரு கூட்டத்தின் "தனது பத்திமனான" என்ற கைங்கர்யம் வேறு சேர்ந்துவிட்டது. 🤪

💥💥💥💥💥

ஆன்மாவின் போதமருளும் ஆசானாம் சங்கரன்
அவ்வான்மாவுக்கு அன்னியனாவனோ - அவ்வான்மாவாக
என்னகத்தே இருந்து இன்று தமிழ் சொல்வானும்
அன்னவனன்றி மற்றார்

ஆதிசங்கரர் சமற்கிருதத்தில் எழுதிய #ஆத்மபோதம் என்னும் நூலின் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பை பகவான் ஸ்ரீரமணருக்கு அனுப்பியிருந்தார் ஒரு முகம்மதிய பத்திமர். அதைக் கண்ணுற்ற பகவான், ஓர் இரவு முழுவதும் கண் விழித்திருந்து, ஒரு புதிய தமிழ் மொழிபெயர்ப்பை எழுதினார். அந்த மொழி பெயர்ப்பின் மங்கல செய்யுளே மேலுள்ள பாடல்.

(இந்தச் செய்யுளில் ஆதிசங்கரர் யார் என்பதை மிகத்தெளிவாக காண்பிக்கிறார் பகவான்)

🌸🏵️🌹🌻🌷🌼💮

#சிங்கப்பெருமாள் என்பவர் யார் அல்லது எது என்று தெரிந்து கொண்டால் எல்லா குழப்பங்களும் தீரும்:

சீவனாகிய நம்மால் ஓரளவிற்கு மேல் நமக்குள் ஆழ முடியாது. நம்மால் முடிந்ததெல்லாம் வெளிமுகமாகவே செல்ல எத்தனிக்கும் நமது கவன ஆற்றலை, திரும்ப திரும்ப நான் என்னும் நமது தன்மையுணர்வின் மேல் கொண்டு வந்து வைப்பது மட்டுமே. ஒரு சமயத்தில் நமது இயலாமையை நாம் உணர்ந்து நமது முயற்சியை கைவிடுவோம் (இதுவே #சரணாகதி எனப்படும்). அச்சமயம் உள்ளிருந்து ஒரு ஆற்றல் வெளிப்பட்டு நமக்கு ஒரு புதிய தெளிவைக் (அறிவு என்றும் கொள்ளலாம்) கொடுக்கும். இந்த ஆற்றலே #காலசம்ஹார #மூர்த்தி ஆவார் (இந்த காலசம்ஹாரம் வைணவத்தில் #ஆணவ #சம்ஹாரம் - #இரணிய #வதம் -  என்றும், காலசம்ஹார மூர்த்தி #நரசிம்மர் என்றும் மாறிவிட்டது.) கிடைத்த புதிய தெளிவே #தகப்பன் #சுவாமி (#சுப்ரமணியர்) எனப்படும் (சாக்தத்தில் #அன்னபூரணி என்று அழைக்கப்படுவதும் இதே தெளிவு தான்). இந்த தெளிவால், "நாம் இவ்வுடல்" என்ற பொய்யறிவு (மாயை) அழிந்துவிடும். #காலசம்ஹாரம் - காலனை உதைப்பது என்பது இதுவே!! 

(உள், வெளி, ஆழ்ந்து, வெளிப்பட்டு என்பதெல்லாம் விளக்குவதற்காக பயன்படுத்தியுள்ள சொற்கள். உண்மையில் இருப்பது ஒரு பரம்பொருளே. காணப்படும் அனைத்து அதன் வெளிப்பாடே. நாம் இறைவனை தேடுவதென்பது: "ராமன் என்பவன் தன்னை ராமன் என்று உணர கண்ணாடி வேண்டுமோ?", #பகவான் #ஸ்ரீரமணர் 😀)